“Σωσίβιο” εξακολουθεί να είναι η φοιτητική βίζα για όσους νέους επιθυμούν να απασχοληθούν στην Αυστραλία.
«Είναι ένας τρόπος να επιβιώσουν, αλλά και να βελτιώσουν τα προσόντα τους» δήλωσε στο “Νέο Κόσμο” η Ρούλα Τσιόλα, γενική διευθύντρια του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Βιομηχανικών Σπουδών, με εικοσαετή και πλέον πείρα στο χώρο, η οποία, όπως θα πει, έχει δει από κοντά, όλα τα κύματα των μεταναστών φοιτητών. Υπήρχε η εποχή της άνθισης όταν το 1998, μόνο από την Ινδονησία, ήταν 2.000 φοιτητές, όπως και αυτή της κάθετης πτώσης που προκάλεσαν οι περιοριστικοί όροι της μεταναστευτικής πολιτικής.
Αυτοί που έχουν φέρει αλλαγές και στη σύνθεση των φοιτητών που έρχονται από το εξωτερικό, με αποτέλεσμα σήμερα να ανοίγεται πολύ ευκολότερα ο δρόμος προς την Αυστραλία, με φοιτητική βίζα στους Ευρωπαίους και Αμερικανούς, ενώ η Κίνα εξακολουθεί να έρχεται πρώτη σε αριθμούς φοιτητών».
«Οι περισσότεροι που έρχονται από την Ελλάδα με φοιτητική βίζα, στοχεύουν σε μεταπτυχιακές σπουδές» θα πει η Ρούλα Τσιόλα, η οποία ως εκπαιδευτικός με ειδικότητα την Ελληνική και Αγγλική Φιλολογία, είναι υπεύθυνη και για τον σχεδιασμό της διδακτέας ύλης. «Είναι γιατροί, νοσοκόμοι, φυσιοθεραπευτές, φυσικοί, οδοντοτεχνίτες, για να αναφερθώ, ενδεικτικά σε ορισμένους κλάδους».
Η ίδια θα πει ότι η κορύφωση της ζήτησης φοιτητικής βίζας, από την Ελλάδα προς την Αυστραλία, τις αρχές του 2011, συμβάδιζε με την επιδείνωση της οικονομικής κρίσης στη γενέτειρα:
«Στην αρχή υπήρχε κάποια σύγχυση ως προς τις συνθήκες και τις προδιαγραφές που απαιτούνται για να έλθει κάποιος στην Αυστραλία για σπουδές. Μετά, όμως, την ενημέρωση του υπουργείου Μετανάστευσης, όπου δίνονται σαφείς οδηγίες και των δικών μας σχολών εδώ με ενημερωτικά σεμινάρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αυστραλία, που απευθύνονται στους Έλληνες τουρίστες, το τοπίο έχει αποκτήσει διαύγεια».
Μόνο στη Μελβούρνη, λέει η ίδια, υπάρχουν σήμερα 4-5 χιλιάδες τουρίστες. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και όποιος ενημερωθεί σωστά δεν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Αντίθετα, έχει μπροστά του πολλές ευκαιρίες. Πόσο εύκολο, όμως, είναι να επιβιώσει κάποιος που έρχεται με φοιτητική βίζα στην Αυστραλία;
«Τα προγράμματα των σχολών, όπως στο Αυστραλιανό Ινστιτούτο Βιομηχανικών Σπουδών, έχουν αρκετή ευελιξία, ώστε να δίνουν τη δυνατότητα στους φοιτητές να σπουδάζουν και να εργάζονται συγχρόνως. Έχουν το δικαίωμα, κατά τη διάρκεια των σχολικών περιόδων, να εργάζονται 20 ώρες την εβδομάδα και απεριόριστες ώρες κατά τη διάρκεια των διακοπών. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί γιατί τα μαθήματα γίνονται και τις νυχτερινές ώρες, όπως επίσης και το Σάββατο. Απλώς, πρέπει να υπάρχει σωστή διοργάνωση, από μέρους του φοιτητή».
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αντιμετωπίζουν δυσκολίες, ιδιαίτερα εκείνοι που έρχονται οικογενειακώς, θα πληροφορηθούμε στη συνέχεια.
«Υπάρχουν περιπτώσεις που μένουν τρεις οικογένειες στο ίδιο σπίτι, όπως συνέβαινε δηλαδή με τη μαζική μετανάστευση. Όσοι, όμως, γνωρίζουν εκ των προτέρων τι θα αντιμετωπίσουν, έρχονται και ψυχολογικά προετοιμασμένοι» θα πει η Ρούλα Τσιόλα. Εκείνοι που βρίσκονται σε απόγνωση, θα προσθέσει, είναι εκείνοι που δεν φρόντισαν να πάρουν τις σωστές πληροφορίες.
Στην κριτική που ακούγεται από διάφορες κατευθύνσεις, ότι στη δύσκολη αυτή κατάσταση που αντιμετωπίζει η γενέτειρα, η Αυστραλία παίρνει, για δεύτερη φορά μέσα σε 50 χρόνια τον ανθό της Ελλάδας, η Ρούλα Τσιόλα θα πει: «Κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί, γιατί οι περισσότεροι έχουν ως στόχο να γυρίσουν πίσω. Οι Ελλαδίτες είναι συνηθισμένοι σε άλλο τρόπο ζωής και δεν μπορούν εύκολα να ζήσουν στην Αυστραλία. Είναι ελάχιστοι αυτοί που έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους».
«Η Αυστραλία, σίγουρα, δεν είναι ο επίγειος παράδεισος, που πιστεύουν λανθασμένα πολλοί στη γενέτειρα. Γεγονός, όμως, παραμένει ότι προσφέρει λύσεις» λέει ο γενικός διευθυντής του κολεγίου ITHEA (Institute of Tertiary & Higher Education Australia), Παναγιώτης Ιασωνίδης. Το ενδιαφέρον νέων από την Ελλάδα να έλθουν στην Αυστραλία, το διαπίστωσε ο ίδιος εδώ και δύο χρόνια.
«Πολλοί άρχισαν να τηλεφωνούν από τις αρχές του 2010, ζητώντας μια διέξοδο στην οικονομική και πολιτική κρίση της Ελλάδας, νέοι με σπουδές που ζητούσαν να κάνουν μεταπτυχιακά και άλλοι που ήθελαν να σπουδάσουν και να εργαστούν.
Η εικόνα δεν έχει αλλάξει πολύ σήμερα, αν εξαιρέσει κανείς ότι στις μέρες μας υπάρχει καλύτερη πληροφόρηση και ελάχιστοι είναι εκείνοι που έρχονται στα τυφλά. Καθημερινά παίρνω τουλάχιστον δέκα τηλεφωνήματα ή ηλεκτρονικά μηνύματα από άτομα που ρωτούν ‘τι πρέπει να κάνω για να έλθω στην Αυστραλία’. Τους παραπέμπω στη σχετική ιστοσελίδα, όπου υπάρχουν όλες οι πληροφορίες.
Επίσης, πηγαίνω αυτοπροσώπως στην Ελλάδα για ενημερωτικά σεμινάρια. Αυτό που λέω είναι το εξής: Ελάτε πρώτα ως τουρίστες, αν μπορείτε, να δείτε αν σας ταιριάζει. Επίσης, αν δεν έχετε χρήματα, μην το επιχειρείτε. Αν δεν θέλετε πράγματι να σπουδάσετε μην έρχεστε. Αν δεν έχετε προσόντα μην έρχεστε. Κυρίως, αν δεν έχετε κάνει προεργασία, μην επιχειρείτε ένα τέτοιο ταξίδι».
Ο ίδιος θα πει ότι μια οικογένεια για να έλθει στην Αυστραλία θα πρέπει να έχει εξασφαλίσει $1.300 τουλάχιστον την εβδομάδα για τους πρώτους έξι μήνες μέχρι να τακτοποιηθεί. Μέσα σ’ αυτά συμπεριλαμβάνεται και η υποχρεωτική ασφάλεια υγείας που είναι $300 για οικογένεια το εξάμηνο».
«Η Αυστραλία δεν είναι επίγειος παράδεισος, προσφέρει, όμως, λύσεις» θα πει ο Παναγιώτης Ιασωνίδης.
Πηγή: http://www.nooz.gr
