Tα πτυχία από χώρες της ΕΕ έχουν πλήρη αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων σε όλη την Ευρώπη (Οδηγία 89/48 ΕΕ).
Προσοχή: Για την αναγνώριση των πτυχίων άλλο «επαγγελματική» αναγνώριση και άλλο «ακαδημαϊκή». Τα επαγγελματικά δικαιώματα δίδονται μέσω επαγγελματικών επιμελητηρίων και ενώσεων όλων των Ευρωπαϊκών χωρών. Η οδηγία 89/48 ενσωματώθηκε στο Ελληνικό δίκαιο με το Προεδρικό διάταγμα 165 (28/06/2000). Εξάλλου, κατά τα δύο τελευταία έτη, η Ευρωπαϊκή επιτροπή προώθησε για ψήφιση στο Ευρωκοινοβούλιο την 11/02/04 και στο Συμβούλιο Υπουργών εσωτερικής αγοράς την 17/05/04. Σε αυτήν ξεκαθαρίζεται πλήρως ότι τα πτυχία Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων που δίνονται μετά από φοίτηση σε κολέγια αναγνωρίζονται χωρίς κανένα πρόβλημα. Στη συνέχεια εκδόθηκε η νέα κοινοτική οδηγία (36/2005), η προθεσμία εφαρμογής της οποίας έληξε τον Οκτώβριο του 2007. Ουσιαστικά, η ρύθμιση που αναμένεται να γίνει θα έχει αναδρομική ισχύ και τα προγράμματα που προσφέρουν κολέγια στη χώρα μας που συνεργάζονται με αναγνωρισμένα ιδρύματα του εξωτερικού θα υπαχθούν σε ρυθμίσεις όσον αφορά την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων τους βάσει της οδηγίας, εάν βέβαια λειτουργούν ακριβώς όπως τα Πανεπιστήμια με τα οποία συνεργάζονται.
Η κοινοτική οδηγία (άρθρο 50) καθόρισε τρεις προϋποθέσεις:
Οι τίτλοι σπουδών που εκδίδονται για τους σπουδαστές των συνεργαζομένων ιδρυμάτων να είναι ίδιοι με αυτούς που θα χορηγούνταν αν οι σπουδές γινόταν στο κράτος – μέλος που εκδίδει τον τίτλο σπουδών.
Τα επαγγελματικά δικαιώματα τα οποία συνεπάγεται η απόκτηση αυτών των τίτλων, είναι τα ίδια που έχει ένας απόφοιτος στην επικράτεια του κράτους – μέλους που εκδίδει τον τίτλο σπουδών.
Το συνεργαζόμενο εκπαιδευτικό ίδρυμα πρέπει να έχει συνάψει επίσημη πιστοποιημένη συνεργασία με το πανεπιστήμιο που εκδίδει τον τίτλο σπουδών
Σημειώνεται ότι η οδηγία αφορά μόνο συνεργασίες με ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και αποκλειστικά την αναγνώριση επαγγελματικών και όχι ακαδημαϊκών δικαιωμάτων των πτυχιούχων κολεγίων. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι στο μέλλον δεν είναι απίθανη η ίδρυση λ.χ. Νομικών σχολών ή σχολών Μηχανικών σε κολέγια είτε μεγάλων ιδιωτικών νοσοκομείων με κατάλληλες υποδομές να συνεργαστούν με ευρωπαϊκά ιατρικά πανεπιστήμια, ώστε να υπάρξει μέχρι και ιδιωτική Ιατρική Σχολή. Ακόμη, οι απόφοιτοι κολεγίων θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε διαγωνισμούς ΑΣΕΠ και εγγραφής σε επαγγελματικούς συλλόγους και σωματεία.
Οι υποψήφιοι θα αξιολογούνται, όπως θα αξιολογείται πλέον κάθε ίδρυμα, δημόσιο είτε μη κρατικό. Ο νόμος αναμένεται να θέσει πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις λειτουργίας, όπως αυστηρά επιλεγμένο διδακτικό προσωπικό, επαρκής υλικοτεχνική υποδομή, χώροι διδασκαλίας και αναψυχής, βιβλιοθήκη, εργαστήρια, οικονομική διαφάνεια και διαφανής διαδικασία εισαγωγής σπουδαστών. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Αμερική υπάρχουν χιλιάδες ιδιωτικά ιδρύματα. Στη Μ. Βρετανία πολλά κολλέγια είναι επίσης ιδιωτικά (όπως και το γνωστό πανεπιστήμιο του Buckingham). Στη Γερμανία λειτουργούν περίπου 80 ινστιτούτα ιδιωτικού χαρακτήρα, όπως επίσης υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια στο Βέλγιο, στην Κύπρο, στην Τουρκία, στην Ισπανία (20 ιδιωτικά), στην Πορτογαλία, στην Βουλγαρία
μάλιστα τα πτυχία από το αντίστοιχο Αμερικανικό Κολέγιο της Βουλγαρίας αναγνωρίζονται στην Ελλάδα
και σε άλλες χώρες. Όλες χρεώνουν δίδακτρα.
Πηγή: http://www.studysmart.gr
